Atitoa

Grafische kunst

Atitoa had maandenlang in afzondering geleefd, diep verscholen in een spelonk in de steile klif. Toen hij eindelijk terugkeerde naar het dorp was zijn gezicht geel als de warme zon en zijn haar was een helder blauw als de lucht op een heldere dag.

Tot zijn verbazing volgden alle dorpsbewoners hem met trommels en ijzeren ratels terwijl hij zijn weg naar het centrum van het dorp baande. De vrolijke menigte verzamelde zich om hem heen en de geluiden van de muziek weerkaatsten tegen de hutten.

De feestelijkheden waren in volle gang, iedereen wilde weten wat er was gebeurd tijdens zijn afzondering. Atitoa sprak uiteindelijk en deelde zijn nieuwe inzichten.

Zijn woorden waren als een verfrissende bries, en zijn vreemde uiterlijk maakte zijn verhaal des te intrigerender. Het dorp was verbaasd, maar ze luisterden aandachtig, wetende dat Atitoa waardevolle wijsheid had ontdekt tijdens zijn tijd in de spelonk.